Sarmaşk

(…)Saçlarinin rüzgârinda soluklanirkenInsanin belki dervis gibi kalbi olmaliMum oldum, karanliga karsi durdumOysa gitmek dünyasindan geliyorumYârimin kabahat sofrasindan kalktimEy gündüz aglayisi, koca suskunlukBir bulut kadar, sarhos olma zamaniVarlik denizi, kör yazginin aynasiSenden sevginden yalandir gayrisiBaskasinin günahlariyla yikanarakHiç temize çekemeyiz kendimiziSiir sanatinin sessiz yolcusu Ünal Ersözlü, Yunus Nadi Ödüllü “Kapiyi Çaliyorum” adli kitabindan sonra, okurlariyla “Sarmask”ta bulusuyor. Sair, yedinci kitabinda ask kavramini bütün anlamlariyla sorgularken, okurlarini aska daha derinlemesine bakmaya kiskirtiyor. Lirik, izlenimci çagrisimlarla, askin insana ait degerlerini, mistik duygulanimlar esliginde kucaklastiran sair, bizleri hâkim olamadigimiz esrarli bir yolculugun, öz yolculari haline getiriyor. Sarmask’ta kendimizi yeniden ararken, çagimizin insan serüveninde, ask ile hayatin anlamini taçlandiriyoruz.Sair kendi dilini askin üzerinde yeniden incelikle, özenle yaratirken, geçmisten gelecege uzandigi siirinde, Simdi’yi sarsilarak hissetmemize olanak veriyor. Simdi’de kaldigimiz sürece, acidan sevince, insandan hayata uzanan bir serüvenin, ask yolculugunun, sessiz, ama âsik taniklari oluyoruz.