Şato

Ithaf ya da neden yeni bir çeviri?"...ugrasina tam anlamiyla gönül vermis çevirmen, yabanci dilde okudugu bir yazara ve yaratisina bir kez vurulmayagörsün; ondan sonra o yazari "daha önce baskalari tarafindan kaç kez çevrilmis olursa olsun" bir de kendi anlatmak, o çevirmen için tam bir tutkuya dönüsür. Bu tutku, hiçbir zaman kendi yapacagi çevirinin öncekilerden üstün olacagi inancindan kaynaklanmaz belki kaynaklanmamalidir da."Ahmet Cemal, Ekim 1986 tarihli, Dönüsüm çevirisine yazdigi önnotunda, neden "yeni bir çeviri" sorusunu çok vazih bir biçimde yanitlar. Içten ve yalin bir dille, "tutku" kavramiyla açiklar bu girisimi. Gerçekten de öyle, Kafka bir tutkudur. Peki bir yayinci için durum farkli midir? Sanmiyorum. Kendi erken ve yetersiz okumalarim sonrasinda dehasina hayran oldugum yazarlarin basinda gelir Kafka! O tüm bir yazin tarihinin en güçlü ve en trajik yazarlarindandir kanimca hattâ en güçlüsüdür. Ve daha ilk okudugum günden beri aklimda gezdirdigim ve yayinciliga basladigim ilk günden bu yana da sürekli yayimlamayi tasarladigim dâhi yazarimdir benim. Iste bir yayinci olarak beni yeni bir çeviri yayimlamaya iten saik de salt budur zaten, Kafka’ya olan büyük hayranligim, tutkum ve bagliligim.Kafka’nin sanati ulasilmasi zor bir ufku isaret eder, alimlanmasiyla ilgili kimi yanilgilari da göz ardi edersek, o sanatiyla çoktan ebedilesmistir. Trajik olansa, böylesi bir dehanin vasiyetinde tüm yapitlarinin yakilmasini talep etmis olmasidir. Bu dizimizi, bu trajik istegi yerine getirmeyerek Kafka Külliyati’ni bize ve insanliga kazandiran Max Brod’a ithaf ediyoruz..Ahmet ÖZ