Şehir ve Şuur

Hazirliksiz yakalandigimiz, bünyemizle uyusmayan modern, kapitalist yasam biçimi bizleri durup düsünmekten alikoydu. Arkamiza dönüp bakamaya dahi firsatimiz yok. Kisacasi sehrin ruhunu okuyamiyoruz. Durumumuz üretim bandindaki makine dislisinden farksiz. Oysa tarihi-kültürel mirasimiz sehirlerin hafizasidir ve geçmisle gelecegi birbirine baglar. Geleneginden habersiz, hafizasini kaybetmis sehir, beton ve demir yiginindan ibarettir. Gelecegini de insa edemez. Sehrin özellikle iç kisimlarinda ikamet eden, çalisan insanlarimiz dahi her gün gidip geldikleri yolu degistirip farkli bir yolu denemez. Hâlbuki bir arka sokakta belki elli yildir görmedigi ecdat yadigâri sanat harikasi bir çesme, kütüphane, hamam veya bir lezzet duragi vardir. Mesela tarihi yapilarin güneye bakan cephelerindeki merhamet abidesi kus evlerini, yine camilerin dis duvarinda silinmeye yüz tutmus günes saatlerini, köse baslarinda hala kalintilari bulunan zarafet sembolü sadaka taslarini kaç sehirlimiz bilir? Sehrin kadim hikâyeleri, ruhu ve zenginligi iste bu detaylarda gizlenmis kesfedilmeyi bekliyor. Fakat bu kesfi, gözlemlemeyi yapmak için farkindalik lazim. Zamanin hizini bazi zamanlarda farkli yönlere itip arkamizda, sagimizda, solumuzda neyimiz kalmis, hangi degerlerimizi görmezden gelmisiz ögrenmeliyiz. Ancak o zaman sehri anlayabilir, hissedebilir, yasayabilir ve sehirli olabiliriz…