Sevgi Soysal Yaşasaydı Aşık Olurdum

“Hoslanmadigi sözler söyleyen bir sairin kafasina bardak firlatacak kadar tavizsiz, hasta yataginda bir gençlik dergisine öykü yazacak kadar sevecen, ‘bahardan hoslanisim’ diyecek kadar yasama bagli. Ölecegini bilip ‘Hos Geldin Ölüm’ diye kitap yazacak kadar cesaretli. Bir cezaevi yasamini; hüznü, acilari kadar eglencesiyle kaleme alacak kadar muzip. Ve erken ölecek kadar aceleci...” Kanser denen illet hastalik bir gögsünü alip cigerlerine yerlestiginde çok gençti, kirk yasindaydi ve göz açip kapayincaya kadar, tüm yakinlarinin saskin bakislari arasinda göçüp gitti Sevgi Soysal. “Ölümü bekleyen biri olmak istemiyorum. Bu bana ters geliyor iste. Bir de bu çocuklar için kötü oldu. Henüz çok küçük bunlar. Ilkokula baslamalarini görmek isterdim.” Kisacik yasamina dört roman, üç öykü ve bir ani kitabi sigdiran Sevgi Soysal’in her yazara nasip olmayacak yasam öyküsünü sözcüklere döken Erdal Dogan okura Sevgi Soysal’la bulusma, dertlesme sansi veriyor.