Yüreginde Allah yokken seni tasimak ne zormus. Dünyanin en güzel kizinin, bu kadar çirkin olacagini bilemezdim. Duygularimi gözyaslarim islatirken, hep bir sey istemistim, tek bir sey istemistim senden. Bir kez Allah demedin, diyemedin. Gidisinin ardinda, tek, sessizligin kaldi ortada. Sana baktigim gözlerle, bakamadim baska gözlere. Rabb’im istemisse bakmam. dedim.
Su an bir tepede yapayalnizim. Sakallarim, saçlarima karisti. Sensizlik, amacim; hasretin, günüm oldu. Allah diyorum, diyemedigin kadar. Allah, Allah!
Allah dedikçe bana gelmistin. Allah’la geldigini bilmemistin.
Cansu, duyuyor musun? Sana söyleyecegim en güzel sözdü, Allah demek. Biliyorum, O’na gittin. Geride yalniz bir dünya, dünyada kimsesiz bir adam birakarak...
Kazlarim ve küçük bir kedim var. Dereden su getiriyor, çayimi iki kisilik demliyorum. Hep iki kisilik yasiyorum bu tepe basinda. Bir ben bir de sensizlik, masada oturuyor. Ellerim, iki kisilik nasir bagladi. Yorgunlugum iki kisilik. Seccademe basimi koydugumda, buyur kulum dediginde Yaradan’im, Allah diyorum. Allah dedikçe, aklima hep sen geliyorsun.
Vicdansizlik ettin mi bilmem ama sen, bu dünyada, yasanmamis bir askin en güzel hikâyesini biraktin.
Dogru bir asksa yasadigin, yolun Allah’a çikar.
Renk Bilgisi
karışıkçokrenkli