Seyyah

Çiktigim yollar, yaptigim seyahatler; ziyaret ettigim bir çok sehirle içten bir bag kurmama neden oldu. Ben de seyyahlarin çogu gibi bazi sehirlerin ruhu olduguna inananlardanim. Bu sehirlerin sokaklarini adimlarken tatli bir musiki takilir kulaklariniza. Sehir kendini size vermek için adeta can atar. Alirsiniz ve yüreginizin en özel yerinde saklarsiniz bu sehirleri. Öyle bir sahiplenirsiniz ki onlari, sanki sizin olurlar. Istanbul, Saraybosna, Kahire, Gazze, Isfahan, Bagdat, Sam-i Serif, Kudüs… Iste benim sehirlerim… Özlemleri kalbime sizi veren, her kavusmamizda ise çocuk gibi sevindigim, neselendigim sehirler…Bu sehirlerin her birine zihnimde farkli bir sekil veririm. Sam-i Serif’i gözleri yasli bir anne olarak hayal eder, Saraybosna’yi ise bir melikeye benzetirim. Zarifligi göz kamastiran, utangaçligi hayranliginizi cezbeden bir melike...Kudüs hiç görmesem de hep özledigim, içimde tasidigim biricik sehrimizdir. Isfahan bir siirin en güzel misralarina benzer. Gazze hepimizin vicdani, Bagdat ise geçmisiyle, sanki bir masallar diyaridir.Kahire içinde farkliliklar, zitliklar, uçlar barindiran bir sehirdir. Bu yönüyle insana ne de çok benzer. Kahire’nin karmasasini, girdaplarini seyre dalinca, sanki kendi içimdeki karmasalarin, girdaplarin seyrine dalmis gibi olurum. Bazen de sizin dokunmaya bile kiyamadiginiz kimi sehirler acimasizca bombalanir, yerle bir edilir. Tipki Sam-i Serif ’in, Halep’in, Gazze’nin, Bagdat’in bombalandigi gibi…