Şiirler

Abbas Sayar siirlerini aruz, hece ve serbest vezinle kaleme almistir. Aruz vezniyle yazdigi siirler çogunlukla gazel ve rubaî tarzindadir. Bir araya getirilecek olursa ’Divan-i Nailî’ diyebilecegimiz eski siirin rüzgarlariyla yazilmis bu siirler içerisinde tarz-i kadimin ustalarina, bu arada Nedim’ den Kerküklü Rasih’ e, Niyazi-i Misrî’ den Kusadali Ibrahim Efendi’ ye uzanan, daha çok tasavvufi nesve ile yazdigi tanzirlerle dikkati çekmektedir. Hece ile yazdigi siirlerde ise tam bir Orta Anadolu çocugudur. Yunus Emre’ yi Asik Veysel’ e baglayan bu uzun soluklu yolun mühim bir temsilcisidir. Su kadar ki hece vezni ile yazdigi siirler Abbas Sayar ismini yukarida sözü edilen gelenek içerisinde zikrettirecek çaptadir. Serbest tarzda yazdigi siirlere gelince; bu gelenek içerisinde bilhassa ’Mehmed’ in Ölümü’, ’Tarih Sahifelerini Karistirirken’ ve ’Kuyuma Düsen Tas’ bize farkli bir Abbas Sayar’ i sair olarak takdim edecektir. (Arka Kapak)