Sivil İtaatsizliğe Çağrı

Sivil itaatsizlik deyisini ilk defa, Amerikali felsefeci ve sair Henri D. Thoreau 1849’da hükümete karsi kaleme aldigi bir metinde kullandi. Sivil itaatsizlik, insanlik tarihini hep en kritik noktalarda yönlendirdi, tarihin seyrini degistirdi ve sonuçta hep yasaya karsi, ama sonradan aklanmis bir eylem biçiminin adi oldu. Gandhi ve Martin Luther King sivil itaatsizlik kampanyalariyla tarihe yön verdi; kadinlar haklarini, siyahlar esitliklerini sivil itaatsizlikle aradilar. José Bové’yi genetik müdahalelerle tarimsal ürünleri bozan çokuluslu sirketlere açtigi savasla tanidik. Bu kitapta, Gilles Luneau’yla birlikte, sivil itaatsizligin dünya tarihinde geçirdigi asamalari ve bugünkü önemini anlatmaya çalisiyor: Kanunlarin ruhu; herkesin esitligini, kanun önünde kamu çikarinin esas oldugunu kabul ederek varolur. Eger kamunun çikarlari yerine sahsi çikarlar veya sirket çikarlari esas kabul edilmeye baslanirsa hukukun yeniden kamu yararini koruyan bir araç haline gelmesi için ne yapilabilir? Haksizliga karsi barisçil bir yöntemle örgütlenmek... Bové ve Luneau’nun kitapta etraflica ele aldiklari sivil itaatsizlik, yasal olana karsi toplumsal vicdanin mesru kabul ettigi talepler için siddete basvurmadan harekete geçmenin adidir.(Arka Kapak)