Sosyal Bilim, Etik ve Yöntem

BilgI, modem dönemde niteliksel bir dönüsüme ugramis ve bu dönüsüm, yöntem ekseninde biçimlenmistir. Bilgi, deger, varlik arasindaki geçislilik ve tümel hakikat fikri ile bilimin belirleyici oldugu yeni bir dogru sistemi yer degistirmistir. Yeni dogru sistemi, bilim eksenli bir dogru hiyerarsisi olusturmustur. Insan, doga, toplum iliskileri özne/nesne ikiligi temelinde yeniden kurulurken, yönteme feda edilen bir etik anlayisi ortaya çikmistir. Beseri ve sosyal bilimlerin modern doga bilimi örnegine göre kurulmus olmasi, olgu-deger ayrimi ve bundan kaynaklanan açmazlar, süreç içinde epistemolojik, metodolojik ve etik krizlerin dogmasina neden olmustur. Bu krizler, somut tarihsel olaylarla da iliskilidir. Etik açidan sorumlu tutulmayan özne, sadece "dogru" üretmekle sinirlandirilarak, ürettigi bilginin sonuçlarini denetleyememektedir. Öznenin bilgiye yabancilasmasi ve karar süreçlerinden dislanmasi sorunu, bilim, yöntem ve etik iliskilerinin yeniden bir bütün olarak tartisilmasini zorunlu kilmaktadir. Çünkü etik, "dünyaya meydan okumaktir". Buradaki meydan okuma, iktidar yönelimli ve mevcut durumu mesrulastiran, hakim söylemi olumlayan bir bilim anlayisina itiraz anlamindadir.Bu kitaptaki metinlerde, modern dönemdeki bilim, yöntem Ve etik sorunlar, hem birbirleriyle olan iliskileri hem de sosyoloji, tarih, hukuk, iktisat gibi ana sosyal bilim disiplinleri açisindan çözümlenmektedir. Bu çözümlemelerde, 20. Yüzyil'daki, pozitivizm-hermeneutik; modernite-postmodernite; ideoloji-bilim; yöntem-etik gibi temel teorik tartismalar veri olarak alinmis ve bu tartismalardan türetilen bir perspektif gözetilmistir. Bu perspektif, "bilim de dahil olmak üzere hiçbir beseri etkinlik, etikten bagimsiz düsünülemez çünkü insan ahlaki, yani özgür bir varliktir" ana varsayimi üzerine insa edilmistir. Kitapta yöntem olarak, kapsamli teorik tartismalardan özgül alanlara dogru bir sistematik yaklasim benimsenmistir.