Sosyal Teori ve Geç Modernlikler Türk Deneyimi

Bu kitap, son dönemlerde sosyal teoride önemli bir yanki uyandiran çoklu modernlikler tartismasinin kavramsal baglaminda kendisini konumlamaktadir. Ibrahim Kaya, Sosyal Teori ve Geç Modernlikler’de, çagdas toplumsal dünyayi modernlikten postmodernlige geçis olarak anlamak yerine, kültürel dünyalarin çogullugunu çoklu modernlikler açisindan okumamiz gerektigini belirtiyor. Kaya, ayni zamanda modernlesme sürecinin “batililasma“ olarak anlasilamayacagini; tarihsel, kültürel ve medeniyete özgü baglamlarin özgün modernlikler yarattigini iddia ediyor. Teorisini çoklu modernlikler ekseninde tanimlarken hem Francis Fukuyama’nin “Tarihin Sonu“ hem de Samuel Huntington’un “Medeniyetler Çatismasi“ tezlerini sorguluyor.
Sosyal Teori ve Geç Modernlikler, Türk deneyimini çoklu modernlikler teorisi çerçevesinde analiz ediyor. Türk modernligini Bati modellerinin kopyasi olarak anlayan yaklasimlari reddeden Kaya, Kemalist Türkiye’nin kendisini Bati ve Dogu’ya karsi konumladigini ve Türk kültürünün kendisini tekillestirdigini iddia ediyor.
“Ibrahim Kaya’nin analizi, sosyal teori ve siyaset sosyolojisinde önemli gelismeler ortaya koymaktadir. Geç modernlik kavrami çoklu modernlikler hakkindaki tartismaya dikkate deger bir katki sunmakta ve gelecekteki çalismalar için de bir temel olusturmaktadir. Yirminci yüzyil Türkiyesini konu edinen bu tarihsel sosyoloji çalismasi, modernlik projesinin dünyanin bir bölgesindeki özgün yorumunu ve kurumsallasmasini örneklendiren önemli bir eserdir.“
Prof. Dr. Peter Wagner
(Arka Kapak)