Teknolojik İşlevsizlik Kitle Üretiminden Yaratıcı Tasarıma

Nasil oluyor da insanligin en büyük basarisi ayni zamanda en büyük belasi haline geliyor? Bu sözdeki kasit elinizdeki kitabin da ana konusu. En büyük basari, üretken emek süreci içinde en arzu edilmeyecek ve insanlari ezen islerin otomasyon teknolojileri ile gerçeklestirilmesi. En büyük bela ise özgürlestirici olmasi gereken bu teknolojik olanaklarin neden oldugu issizlik. Otomasyon teknolojileri ile donatilmis bilgi-üretim sistemlerinin insanlarin yapmalari gereken bezdirici ve siradan isleri gerçeklestirmesi gerçek bir nimet. Toplumun azinlik sayilacak bir kesimi insanlarin maddi gida, mal ve hizmet ihtiyaçlarini yaratici ve yenilikçi özelliklere sahip olarak karsilayacak yetenek ve güce sahip. Fakat bu imrenilecek yaraticilik özelliklerine, egitimsizlik ve baska nedenlerle sahip olamayanlar ne yapacak? Herkese yetecek zenginligi yaratmanin tüm maddi kosullari var ancaktoplumsal kosullari yok. Kalan nüfusun ne yapacagi ve üretilen zenginliklerden neye göre pay alacagi konusunda bugünkü toplumsal sözlesmelerimiz bir sey demiyor. Halbuki otomasyon toplumunun belkemigini olusturacak yaraticiligin ön kosulu özgürlük ise, bu kavramin adalet kavramlari içinde kalmasini ve toplumsal barisin olusmasini saglamanin kosulu da esitlik olmak zorunda. Marx’in saptadigi durumda, toplumsal tikanikligi olusturan sinif üretkenlikten uzak görüldügü için ortadan kalkmasi bir sorun olusturmuyordu.Bu sekilde sinifsiz ve esitlikçi bir toplum dogacakti. Ahlak ile rasyonel çözüm, yani esitlik ilkesi ile üretken toplum iyi bir tesadüf sonucu çakisiyordu. Içinde oldugumuz durum böyle bir kolaylik içermiyor. Üretim açisindan özgür bir ortamin ve yaratici sinifin varligi sart; ancak esitlik açisindan digerlerinin yaratici sinif ile beraber yasamalari siyasal zorluklarla dolu. Emegin Is(lev)sizligi, gelecek tasarimimizi sorgulamaya davet ediyor.