Tersyüz Oyunu

Tabucchi’nin Tersyüz Oyunu’nu olusturan öyküler ilk bakista birbirinden bir hayli farkli gibidir. Öykü kisileri farkli mekânlarda, farkli zamanlarda, farkli güzergâhlarda hareket eder. Ancak yan yana getirilmis bu dünyalarin “kahraman”larini birlestiren bir nokta vardir: Bu kisilerin kendilerini çevreleyen dünyayla kurduklari iliski; geçmisleri, bellekleri, sanrilari, hayal güçleri, düs kirikliklari tarafindan belirlenir. Tam da bu iliski biçimi nedeniyle perspektifler yer degistirir, görünen seyler görmezlikten gelinir ya da olmayan seyler varmisçasina hareket edilir.“Hayatin önceden kestirilemeyen kosullari sonucu, belli bir seyin ‘öyle’ olmakla birlikte, ayni anda baska türlü de oldugu” bir evrendir anlatilan. Yazarin bir öykü kisisine söylettirdigi gibi bir “tersyüz oyunu”dur bu: “Gerçek” denilen seye dair bir arayisin usulca eslik ettigi, okurun da dahil edildigi bir oyun. Ne var ki Tabucchi’nin ustaca kurguladigi belirsizlikler evreninde, bilinçli ya da bilinçsizce gerçeklesen bu arayislarda somut ile soyut, simdi ile geçmis, “sen” ile “ben” giderek daha fazla birbirine dogru akar; ta ki “gerçek”, çogul olasiliklar evrenindeki ulasilmaz konumunu alana dek.