Türk Sağının Üç Hali

Milliyetçilik, Muhafazakârlik, Islâmcilik... Türk Saginin ana ‘malzemesi’ olan bu üç ideoloji, üç ayri pozisyon olmanin ötesinde, beraberce bir yumak olusturmuyorlar mi? Öyleyse, birbirine nasil baglaniyor, nerelerde kesisiyor, birbirleriyle nasil iç içe geçiyorlar? Bu üç ideoloji, Türk Saginin üç hâli olarak düsünülemez mi? Milliyetçilik, kati hâli: Sagin dilbilgisi/grameri... Muhafazakârlik, gaz hâli: Bir üslûp ve ‘hava’... Islâmcilik, sivi hâli: Onsuz olunmaz bir imge ve deger kaynagi... Bu sorularin, bu bakis açisinin, perde gerisini olusturdugu kitapta, üç makale yer aliyor: “Insa Döneminde Türk Millî Kimligi”,“Muhafazakârligin Çatallanan Yollari ve Türk Muhafazakârliginda Bazi Yol Izleri”, “Din ve Milliyetçilik: Lügât ve gramer - Islâmciliktaki milliyetçilik, milliyetçilikteki Islâmcilik”.Ilk yazi, Türk millî kimliginin nasil kuruldugu üstüne: Bu kurulus tarzinin, Türk milliyetçiligini “evrenselcilik” ve “medeniyetçilik” iddiasindaki suretiyle bile irkçi/özcü kildigini ileri sürüyor. Muhafazakârlikla ilgili yazida, bu ideolojinin kavramsal ve tarihsel bir tasvirinden sonra, Türk muhafazakârliginin bazi önemli figürleri ele aliniyor: Mehmet Âkif, Baltacioglu, Tanriöver, Peyami Safa, Remzi Oguz Arik, Yahya Kemal, Topçu, Basgil... Islâmcilik-milliyetçilik iliskisini tartisan üçüncü yazi, bu iki ideolojinin rekabet ve benzesme dinamigini inceliyor; Islâmcilik üzerinde milliyetçi zihniyet kalibinin süregiden güçlü etkisini ortaya koyuyor.