Tutkulu Sosyoloji

Zygmunt Bauman, "Sosyolojik Düsünmek" adli kitabinda, sosyoloji dahil insana dair tüm disiplinlerin eksiklikten ve müphemlikten kurtulamayacagini söyleyerek, sosyolojinin "ayricalik" ve "kesinlik" iddialarina agir bir darbe indirmisti.A. Game ve A. Metcalfe da "Tutkulu Sosyoloji" adli kitaplarinda sosyoloji disiplininin ve üniversite düzeninin nasil isledigini cüretkar ama saglam tezler esliginde gözler önüne seriyorlar. Üniversitelerde ne tür oyunlar oynandigini, ritüelleri ve ciddiyetiyle korku üreten derslerin, ödevlerin, sinavlarin, basari ölçmekten çok hiyerarsiyi pekistirdigini, senlikli bir sosyoloji ögretiminin önündeki engellerin neler oldugunu çarpici bir netlikle gösteriyorlar. Onlara göre mevcut ögretim ortami ögrencileri bedenlerini ve duygularini unutmaya, onlari soyut hakikatin doruklarina tirmanmaya çagirir. Ders kitaplarinda ise yazarlarin otoritelerini güçlendiren ve ögrencileri güçsüzlestiren hikayeler anlatilir. Oysa bos bir sayfa olarak görülen ögrencilerin de yazarlar ve ögretmenler kadar hikayeleri vardir ve bu hikayeler gerçekligin, olmazsa olmaz parçalaridir. Ögrencinin bedeni, duygulari, aski ve nefreti, ögretim iliskisinin can damarlarindan biridir. Senlikli bir ögrenme iliskisinde yapilmasi gereken ise yazmaktan haz almayi, okumayi bir serüvene dönüstürmeyi, konusma / dinleme iliskisine arzu katmayi, dersi oyun oynar gibi dinleyip sarki söyler gibi anlatmayi, ögretim iliskisinin can damarlarindan biridir. Senlikli bir ögrenme iliskisinde yapilmasi gereken ise yazmaktan haz almayi, okumayi bir serüvene dönüstürmeyi, konusma/dinleme iliskisine arzu katmayi, dersi oyun oynar gibi dinleyip sarki söyler gibi anlatmayi, ögretim iliskisine giren bedenler arasindaki erotik heyecani hissetmeyi... becermektir.Bu kitap, ögrencilerin ve ögrenci kalmaya yeminli olanlarin, hayatini gündelik iktidar çekismeleriyle geçiren "bilim" bekçilerinin asik suratlarina attiklari bir tokat, akademik iktidara bir meydan okumadir. Hayatina siir katmak, ögretimi oyuna dönüstürmek, sevisir gibi okuyup, kulaç atar gibi yazmak isteyenlere de bir çagridir... Yankisini monologun iktidarina atilan tekme sesinde ve kantinde atilan kahkahada bulacak olan bir çagri.