Uçuyorum Sanmıştım Düşüyormuşum

Hastalarimizin hikâyelerini okurken göreceksiniz, basta keyif veren ya da rahatlatan alkol ya da madde daha sonra fiziksel ya da ruhsal saglikta ve sosyal yasamda ne çok sikintiya neden oluyor. Benjamin Dizraelli bosuna söylememis “Aliskanliklarin zincirleri önceleri fark edilmeyecek kadar hafif, sonralari kirilamayacak kadar güçlü olur” diye. Iste bu yüzden kitabin adi Uçuyorum Sanmistim, Düsüyormusum: Düstügünü Fark Edenlerin Hikâyesi. Alkol ya da maddenin reklama ihtiyaci yoktur. Kullanilan ilk dönemlerde haz ya da rahatlik saglamasi ve bunlarin satisi ile çikar saglayan bir kesimin olmasi kullanimlarinin yayginlasmasina neden olmaktadir. Öyleyse bir de simdi bu kitabi henüz alkol ya da madde kullanimi ile ilgili yardim talebi olmayan belki de isin keyif/rahatlama döneminde olan kisilerin ya da onlari tedavi için ikna edemeyen ailelerin okudugunu düsünelim. Alkol ve madde nice ocaklari söndürdü, nicelerin yüregine ates düsürdü. Tüm toplumlarda en büyük saglik ve sosyal sorun olarak ortaya çikti. Bunlar yasanmis hikâyeler ve yasanan duygular. Bu hikâyeler ve yasattigi duygular ihtiyaci olanlara yol gösterecektir diye düsünüyorum.