Ve Gökçizgi Kırıldı

“Nereye gittigimizi bilmiyorduk ama gitmemiz gerektigini biliyorduk. Hiçbir yer bize ait degil gibiydi. Nerede dursak orasi bize düsman gibiydi. Yürüdük…Her yerin hep agaç oldugu yerde durduk. Hep agaç. Günes’in pariltisi az, havanin sicagi çoktu. Gece kisa, gündüz karanlik ve uzundu. Rüzgâr yoktu. Bizim gibi olan ve bizim gibi olmayanlarla karsilastik. Bizim gibi olanlar az, bizim gibi olmayanlar çoktu ve hepsi düsman gibiydi. Tükenmez saldirilariyla azaldik. Ve yürüdük…”Gökçizgi üzerindeki sonsuz yolculugunda yasamin ebedi simgesi Günes… Hiç sönmeyen Kutsal Ates… Günes’in Hizmetkâri Kube ve “gövdesi de yasi gibi heybetli” Neme… “Yasami coskuyla yasayan ve sanki zamanla kavgali”, kabilenin dogal önderi avci Zilan ve ona “es olan” tutkulu, dirençli Sibe… Tarihöncesi zamanlarin, bütün tutsakliklarina karsin “içinin sesi”ni dinleyen, seven, baglanan, kendi tercihlerinin sonuçlarini yasamaktan korkmayan insanlari…Ve Gökçizgi Kirildi sadece gizemli bir dünyanin içine girip bugüne yürüme iddiasinda bulunmuyor… Ayni zamanda masalsi anlatimi, yepyeni dili ve özgün kurgusuyla edebiyatimizda kendine özel bir yer açiyor.