Yarim Haziran

Bu kitapta toplandi “en sevdiklerim”...Kâh bir haziran telasinda kâh kis günesi altinda; ya bir nehir kenarinda ya dolunay saganaginda karalanmis satirlar bunlar... Kiminde eski bir resim, kiminde gizli bir hüzün, çogunda içten bir söz ama hepsinde benden bir iz; içimi isitan asklar, özledigim telaslar, kaybettigim yoldaslar, yitirdiklerimin ardindan dökülmüs yaslar var...Can Dündar, en kisisel kitabi olarak gördügü Yârim Haziran’da doganin ve ruhumuzun dört iklimini dillendiriyor ama adindan da anlasilacagi gibi tutkuyla... Umutlu olmaktan, hayatin sürprizlerini de, seytanin dediklerini de kucaklamaktan geri duramiyor.Zira ilk öpücük heyecanindan, yasamin basibos bir dere gibi akip gitmesinin verdigi hüzne kadar uzaniyor bu yazilar...Pastirma yaziyla birden bastiran tipiye, “gelecekse gelsin artik sonbahar” ile “hiç bitmese su yaz” arasinda sikisip kalmis ruh halimize tercüman oluyor; kimi zaman dünyanin ugultusunu kimi zaman içimizdeki sessizligi anlatiyor Can Dündar.Kisacasi, süresini ve yörüngesini bilmeden çiktigimiz hayat yolculuguna düsülmüs içten ve sicak notlar; hayat yolunda yüregimize vuran ayazlar, çöl rüzgârlari ve meltemler var bu kitapta...Içten geldigi gibi yazilmis, uçari, satirlarina sigmayan, sayfalarindan tasan bir kitap Yârim Haziran...Tipki dalinda patlamayi bekleyen bir tomurcuk gibi...