Yaşadığımız Sefalet

Andre Gorz, yeni bir yüzyila girdigimiz su günlerde bizlere, yasadigimiz gündelik kabuslardan çikis kapilarini göstermeye devam ediyor. Bu yeni kitabinda, önceki eserlerinde ele aldigi düsünceleri daha da olgunlastiriyor ve kölesi oldugumuz "çalisma"dan kurtulmanin yollarina isaret ediyor. Çalisma, yaraticiligi ifade eden ontolojik, felsefi anlamindan tamamen kopmustur ve bugünkü anlami yalnizca bir ise sahip olmaktir. Dahasi, içinde bulundugumuz bu dönemde çalisma ile yasamlarimiz arasindaki mesafe giderek açilmaktadir. Sahip olunan is, toplumsal kimligi olusturma islevini yitirmektedir. Maddi olmayan entelektüel üretimle birlikte çalisma zamani emegin ölçütü olmaktan çikmis; toplumsal zenginlik, o günden beri çalisma süresinden bagimsiz dagitilir hale gelmis, deger yasasi geçerligini yitirmistir. Diger yandan, issizlik büyüyen bir sorundur; birakin gelecegi bugününden bile endise duyanlar hizla artmaktadir. Insani yasam standardina uygun bir gelir saglayan kalici isler sadece bir avuç seçkine nasip olmaktadir. Büyük çogunluk ise ya geçici olarak ya da ara sira is bulabilmektedir. Geçmiste bir Ütopya olarak görülen "bos zaman" kavramina yakinlasildigi yanilsamasini yaratan bu durumun, yasamsal ihtiyaçlari karsilayacak kalici bir gelirden yoksun olanlar açisindan "bos zaman" ya da "yaratici faaliyet zamani" terimleriyle ifade edilmesi mümkün degildir. "Isin önemi yok, yeter ki ay sonunda maas ödensin" denen günler gerilerde kalmistir, artik söylenen tek sey "maasin önemi yok, yeter ki bir isimiz olsun".