Yazmak Karanlığa İyi Gelir

Yazmak, karanliga iyi geliyor! Ayrica mutsuzlugu, yasanilmayanlari ve kayiplari örtbas etmek için de birebirdir ve belki de ben yaziyi kullanarak bilincimin derinliklerinde kurmaca bir hayatin varligina kendimle beraber birilerini de inandirmak istemekteyimdir? Güzel mi? Bence evet! Içimde bir an önce akmak, disariya çikmak ve akmak isteyen bir sey vardi, sey! Orada, içimin de içinde bir yerde o sey varken ve duruyorken ve o sey günden güne aklimi, ruhumu ve bedenimi alev alev sariyorken, sarip sarmalarken ben yerimde duramazdim. Iste biraz bu yüzden ve birazcik da eglencecikten, eglencelik olsun diye tuttum size 4x4 ölçeginde kissadan hisseler yaziverdim. Acaba olup biteni tam olarak anlatabilmem ve onu sizin kafanizda canlandirabilmem için daha mi çok uzaklara gitmem gerekiyordu? Ahh, keske elimden gelse, keske bunu yapabilecek gücü bulabilsem kendimde! Bir de söyle düsünmek lazim. Bunlar benim hikâyelerimdir sonuçta; sadece ve sadece benim, sizin degil! Sirf bu yüzden bile olsa sizinkilere benzemek zorunda degildirler. Tipa tip gerçek ile ayni da olsalar, kafadan uydurulmus da olsalar... Yer yer olaganüstü, yer yer dikkate deger, yer yer arzulu ve ilgiye layik olarak anlasilsa ve degerlendirilseler de; kaç kisi bilir, bilebilir kanli canli, tesadüf ve sanssizliklarla dolu, gizemli veya berrak olan sinirsiz hikâyenin tamamini? Himm? Yaniliyor muyum?