Yemin Kitabı

Yemin Kitabi’nda and ve and içme ile ilgili kültürümüzdeki birikim tespit edilmistir. Yeminle ilgili kayitlara Osmanli kroniklerinde yer verilmistir. Osmanli teskilatinin kayitlarinda yemin ve tahlifin biçimine ve mevzuatina ayrintilariyla yer verilmektedir. Tanzimat öncesi ve sonrasi dönemde Osmanli padisahlarinin yemini, biat ve kiliç kusanma usulü, devlet memurlarinin padisaha sadakat ve göreve baglilik yeminleri, Müslüman ve gayrimüslim tebanin, padisahin, ayan ve mebuslarin, mülkiye memurlarinin, ulemanin, askerî sinifin, ruhban tayifenin tahlifi, yabanci devletler nezdinde görevli Osmanli tebasi gayrimüslimlerin tahlifi açiklanmistir. Mahkemlerde verilecek yeminin de sekli belirliydi. Gülhane Hatt-i Hümayunu olsun Kanun-i Esasi olsun yemin geregine ve biçimine deginmistir. Tahlif mahalleri, gerek merkezde gerekse tasrada, belirlenmistir. Milli Mücadele döneminde yapilan kongrelerde de yemin meselesi gündeme gelmistir. Kuran’da yemin bahsi üzerinde durmus, insanlarin yemininden, Allah’in yemin etmesinden ve yemin akdinden söz edilmistir. Alevi-Bektasi geleneginde yasanan ikrar ayinleri, yola giris ritüeli ile birlikte kisiyi yol ehli yapmanin bir basamagidir. Evlilik gibi hayatin dönüm noktalarinda veya kan kardeslik gibi sözlesmelerde gelenekler yemin edilmesini öngörmüstür. Türkçede ve Kürtçedeki yemin sözlerinin çesidi ve kökeni en eski metinlere uzanmaktadir. Yeminler; kutsallari, degerleri, inançlari, namus kavramini telaffuz etmektedir.