Yüreğimdeki Karanfil

Beni adim Öykü ünlü bir sarrafin tek çocuguyum. Evlerin çatilarini kirmiziya boyayan kiremitlerin ahi tutsaydi da düsseydiler basima. Martilar kahir yüklü bulutlarda gagalarindaki ekmek kirintilariyla uçsunlar uzaklara tezgahlarda gezinsin eller sirli yakutumu bulmak için. Toprak kurumaktan utansin açsin bagrindaki incili çicekleri Onunla tanismam çok ani oldu ayakkabi tamiri yapilan bir dükkanda sadece bes saniye silah elleri alnima degmisti o kadar, kisa bir dokunus sonra yere degen gözleriyle alnima dogru askin simgesini aksirdi. O günden beri askin atesi alnimda gezinir, kalbim çoktan kapmisti sifayi tedavisi yoktu böyle kontrolsüz sevmenin.(Tanitim Bülteninden)