Yüzyılın Dahisi Atatürk

"Yil 1934… 1915 yilinin bahar ve yaz aylarinda Çanakkale'de bize karsi çarpismis olan Anzaklar, bu savaslar sirasinda orada hayatlarini kaybeden silah arkadaslarini anmak için Çanakkale'ye geleceklerdir. Aradan 19 yil geçmis. O zamanin genç savasçilarinin her biri simdi artik orta yasli birer insan olmuslardir. Dogaldir ki, dostça bir ziyaret için olacaktir bu gelis. Konuklari agirlama görevi de zamanin Içisleri Bakani Sükrü Kaya'ya verilir. Bakan'in konuklara usulen bir de konusma yapmasi gerekecektir.. Cumhurbaskanimiz Mustafa Kemal Atatürk Bakan Sükrü Kaya'ya o gün için nasil bir konusma hazirladigini sorar. Sükrü Kaya da yalnizca bizim sehitlerimizin övülecegi bir konusma yapacagini söyler. Bunun üzerine Atatürk: 'Çanakkale'de hayatlarini kaybedenler yalnizca bizim çocuklarimiz degil ki! Bize karsi çarpisanlar da orada kanlarini döktüler. Sen onlari da saygiyla anmalisin!' der Içisleri Bakani'na. O günün aksami yeniden bulustuklarinda Atatürk Bakan Sükrü Kaya'ya bir kâgit uzatir. Kâgitta Bakan'in konuklara neler söyleyecegi yazilidir. Söyle yazmistir Mustafa Kemal Atatürk:"'Bu memleketin topraklari üzerinde kanlarini döken kahramanlar! Burada dost bir vatanin topragindasiniz. Huzur ve sükûn içinde uyuyunuz. Sizler Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasiniz. Uzak diyarlardan evlâtlarini harbe gönderen analar! Gözyaslarinizi dindiriniz. Evlatlariniz bizim bagrimizdadir. Huzur içindedirler ve huzur içinde rahat uyuyacaklardir. Onlar bu topraklarda canlarini verdikten sonra artik bizim evlatlarimiz olmuslardir.'