Zaman ve Mekân

Çağlar boyunca insan, hayatını sürdürdüğü mekânlara ait, hem kendisiyle ilgili hem kendisi dışındaki olaylar karşısında hissettiği acziyetin üstesinden, dehşetini meraka dönüştürme kabiliyetiyle gelmeye çalışmıştır. O âna kadar kendisinde çaresizlik uyandıran bilinmezlikle tefekkürle ilişki kurmanın bir yolunu bulmaya, varoluşunu sürdürmeye uğraşmıştır. Doğanın, kendisine ve yaşam alanlarına hükmeden koşullarının gizemini çözme ihtiyacıyla içinde zamanı kurmuş, yaşadığı mekânla ilişkisine yeni bir boyut olarak zamanı katmıştır.
16. Psikanalitik Bakışlar Sempozyumu’na ait konuşmaların derlendiği bu kitap, okuyucuyla birlikte, “zaman” ve “mekân” kavramlarının insan ruhsallığındaki izlerini sürme imkânını sunan bir zemin olma umudunu taşıyor.

“Dünyayı üç boyutlu bir şekilde ve nedensel ilişkilerin tespit edildiği doğrusal bir zaman çerçevesi içerisinde görürüz. Bion’a göre bir psikanalist için ne duyusal bir yaklaşım ne de nedensel bağlantılar aramak uygundur… Dünya aslında renksiz, kokusuz ve tatsızdır; onu biz inşa ederiz... Her şey sonsuzdur, boşluktur, bilinmezdir, birbiriyle bağlantılı ve görecelidir, kendi başına var olmaz. Zihnimiz bu bilinmeyenle başa çıkmaya yarayan bir arayüz gibidir.”
—Rudi Vermote

“Analist, zorlu çalışmasında eş zamanlılık ile art zamanlılık arasında olduğu kadar içsel ve dışsal gerçeklik arasında da gidip gelir, bu değişimlerle ilgili belirli bir anlayışa ulaşma süreci de uzun ve karmaşık olabilir. …. Kesintiye uğrayan bir tedavi hastadan ve analistinden habersiz yeraltında devam eden bir tedavi de olabilir; sonraki temaslar da hayal edebileceğimizden daha derin ve daha karmaşık bir anlam taşıyabilir.”
—Stefano Bolognini