Zikir

Efendimiz (s.a.v.) onun sadik dostu Hz. Ebubekir (r.a.) Medine´ye hicret ederken, izlerini süren mekkeli müsriklerden korunmak için Sevr magarasi´na gizlenir. Gerek magaraya giderken, gerekse magaraya sigindiklarinda Hz. Ebubekir´in tek korkusu vardirAllah´in Resulü´nün basina bir sey gelmesi... becerikli bir iz sürcüsü, Mekke askerlerini Sevr magarasina kadar getirir. Askerler magaranin önüne geldiklerinde Efendimiz (s.a.v.) sakindir. fakat, Mekkelilierin konusmalarini ve ayak seslerini duyan Hz.Ebubekir´in (r.a.) endisesi hayli artar. korkulu bir halde: "Ya Resulallah benim ölmemin bir önemi yok. Ama sana bir kötülük yaparlarsa, bütün ümmet helak olur." diyerek endisesini dile getirir. Efendimiz (s.a.v.) ise; huzur telkin eden haliyle onu en güzel sekilde teselli eder:"Tasalanma! Allah bizimle beraberdir..." Ve magara arkadasina ilk zikir talimatini verir: "Dilini damagina yapistir ve içinden gizlice haykir: Allah, Allah Allah..."Peygamberimiz´in (s.a.v.) söyledigi sekilde Allah´i anan hz. Ebubekir´in kalbi, feraha kavusur... Üzerlerine ilahi bir suskunluk inerartik ne korku kalir gönlünde Hz. Ebubekir´in ne de zerre kadar tasa...Insan, Allah ile kendisi arasindaki manevi irtibati saglamak için O´nu hatirlayip anma ve emirlerine uyum saglama durumundadir. Esma-i hüsna, ilahi sifatlara , tesbih, tahlil, tahmid ve dua cümleleri dil ile zikir kapsami içinde yar alan ve Allah´i hatirlatan vasitalardir.(Tanitim Bülteninden)